Funkie to popularne rośliny do miejsc cienistych. Dzięki pięknym, barwnym liściom stanowią doskonałą ozdobę np. miejsc pod drzewami. Świetnie komponują się z paprociami, bylinami kwitnącymi, ale też same w sobie stanowią piękną ozdobę.

Funkia (jęz. łac. Hosta Tratt.) to – rodzaj bylin z rodziny szparagowatych (Asparagaceae), liczący ok. 40 gatunków (i prawie 5 tys. odmian). Funkia pochodzi z Azji Wschodniej – Japonii i Chin.  Funkie (inaczej hosty) mają piękne, grube (jednobarwne lub pstrokate) liście z woskowatym nalotem. Różnią się wielkością. Najmniejsze odmiany mają liście wielkości 7,5 cm (‚Blue Mouse Ears’, ‚Banana Puddin’) i tworzą kępy o średnicy kilkunastu centymetrów, a największe nawet powyżej 90 cm (‚Empress Wu’, ‚Paradigm’, ‚T Rex’) a ich kępy o średnicy 200 cm przypominają krzewy. Kwiaty są w kolorze białym, liliowym, fioletowym lub granatowym. Rośliny kwitną w okresie letnim (czerwiec – lipiec).

Kwiaty przybierają kształt dzwonkowaty. Kwiatostan to jednostronne grono na długiej, bezlistnej łodyżce. U funkii występuje zjawisko bezpośredniego podziału jądra komórkowego oraz powstawanie zarodka z pominięciem procesu zapłodnienia (apomiksja).

Hosta przeznaczona jest do okrywania powierzchni, na rabaty, ogrody, parki. Można je także łączyć z innymi roślinami poszycia leśnego np. dąbrówką, barwinkiem, konwalią, fiołkami, zawilcami czy dzwonkami. Nadają się do sadzenia w niewielkich grupach do 3 do 10 razem. Na 1 m kw. powinno znajdować się nie więcej niż 5 roślin. Są mało wymagające jeśli chodzi o warunki glebowe, odporne na choroby. Wymagają częstego podlewania. (Nawożenie funkii wykonuje się od kwietnia do połowy lipca).

Najpopularniejsza funkia Siebolda dorasta do 50-90 cm, ma liście niebiesko-zielone i liliowe kwiaty. Preferuje stanowiska półcieniste i słoneczne. Najlepiej rośnie na glebach żyznych i wilgotnych, ale daje sobie radę również na glebach słabszych. Nie jest rośliną zbyt wymagającą. Na jednym stanowisku może rosnąć przez kilkadziesiąt lat. A dodatkowym jej atutem w naszym chłodniejszym klimacie jest jej wytrzymałość na mróz.

Liście funkii białej (f. babkolistnej) mają różne rozmiary, kolory i fakturę. Odmiany o białych liściach są bardziej dekoracyjne, dlatego często sadzi się je w ogrodach i parkach. Najbardziej znaną odmianą jest ‚White feather’, której liście wiosną nie mają prawie chlorofilu, są bardzo jasne, wręcz białe. Z biegiem czasu stają się kremowe, czasami przebarwiają się na zielono i zdobią je białe żyłkowania.

Kolejny gatunek funkia białobrzega – o intensywnie zielonych liściach z białym marginesem ma kwiaty w kolorze lila róż na długich, sztywnych, wyprostowanych łodygach już w lipcu. Funkia falista (o falistych lekko skręconych liściach, które są owalne do lancetowatych i zielone z jasnym obrzeżeniem) ma kwiaty jasnofioletowe lub lawendowe. Pojawiają się w czerwcu–lipcu.

Funkia Fortune’a (in. f. Fortunego) ma liście sercowate o ciemniejszych brzegach i jaśniejszym, żółtawym wnętrzu blaszki liściowej. Liście są często o więcej niż dwóch odcieniach i tworzą gęste kępy. Kwiaty są biało-fioletowe, pojawiają się w czerwcu. Funkia japońska to gatunek o lekko strzałkowatych, soczyście zielonych liściach i kwiatach liliowo-fioletowych, które kwitną później, od lipca do września.

Wyróżniamy jeszcze m.in. funkię niebieską (na początku sezonu liście pokrywa jakby niebieski puder, który z czasem zielenieje), f. olbrzymią, f. rozdętą (kwiaty ciemno-fioletowe do granatowych), f. lancetolistną (tworzy kobierce).